خبرگزاری «حوزه» یادداشت این فعال فرهنگی را منتشر می کند

   جامعه ما آمیخته ای از فرهنگها و خرده فرهنگهاست.پایداری چند هزار ساله جامعه ایران در همزیستی این فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها بوده است.
به راستی اکنون هر ایرانی چه میزان شناخت از فرهنگ مردم دیگر در جامعه خودمان و از فرهنگهای دیگر در جامعه جهانی دارد؟ شناخت این فرهنگ ها سبب درک و در نهایت احترام متقابل می شود. اگر کسی در شهر یا روستایی به کسی به سبب نوع گویش و سخنش بخندد یا او را به سبب پوشاکش دست بیندازد،این چیزی نیست جز نشانه بی سوادی فرهنگی .«سواد فرهنگی »شاخص بسیار روشنی برای نقش فرد در جامعه است. هرجامعه ای که به نقش فرد اهمیت می دهد و مشارکت افراد در آن مهم است، بستر های پرورش «سواد فرهنگی» را فراهم می کند.          

 بر این اساس  «سواد فرهنگی» را باید ؛ شناخت یک فرد  از پیشینه یا تاریخ جامعه خود و جامعه جهانی، جغرافیای خود و جغرافیای جهانی ، مناسبات اجتماعی و شناخت نشانه های فرهنگی و واکنش بایسته و شایسته به آن دانست و برای تحقق آن اهتمام و برنامه ریزی نمود.

1395/8/13
دکتر محمدجعفر محمدزاده